Buiten strijd

Sinds verleden maandag lig ik buiten strijd.
Om 7 uur ging ik het ziekenhuis binnen voor mijn hernia operatie aan de nek. Om 2 uur was het mijn beurt voor de slachtbank, om 6 uur was ik terug op de kamer, suf en misselijk. Uit bed mocht niet, dus regelmatig de pan en het kotsbakje...
Op dinsdag mocht ik naar huis na een controlefoto. Nog steeds misselijk, in de voormiddag was het zo erg dat het bed van de buurvrouw er ook moest aan geloven. Een paar spuitjes later was het beter en ik op weg naar mijn beestjes.
In het begin ging het goed, helaas kwam de pijn steeds meer opzetten, dus zaterdag naar de spoedafdeling van het ziekenhuis voor controle en pijnbehandeling. Na een baxter en nieuwe pijnmedicatie weer naar huis. Het gaat stilaan beter, maar veel te traag naar mijn zin. Soms lijkt het over te gaan, om een uurtje later toch weer te komen opzetten. Ik heb het gevoel dat het een hele tijd zal duren voor het echt beter gaat. Geen wonder dat de dokter 2 maanden revalidatie heeft voorgeschreven.
Ik verveel mij en naald en draad wenken. Tv ben ik al moe en voor een boek kan ik me niet lang genoeg focussen.
Gelukkig heb ik een flinke kleinzoon in huis. Stein zorgt voor het eten en kleine klusjes, het is een fantastiche  jongen! De katten zijn afvallig, hoe zou je zelf zijn met een jonge kater in huis? En ook Kwispel vind zijn nieuwe maatje leuker :-(