Vaenw

Niets speciaals deze week op de blog.
Geen fotootjes, want geen dingen om te laten zien.
De sneeuw en vrieskou zijn weg, joepie, geen geslibber meer en angst om op mijn poep te vallen!
Een paar opklaringen met madame Soleil, heerlijk het zonnetje op uw smoeleke te voelen schijnen, het rook een heel klein beetje naar lente.
Helaas zijn de wolken, volgepakt met regen, terug en het ziet er alweer troosteloos grijs uit.
Helaas ook voor mijn handen, ze doen weer zo'n pijn dat ik maar aan de ontstekingsremmers gegaan ben, en aan de maagtabletten als gevolg daarvan. Het is kiezen tussen twee kwaden.
Alleen een paar ninepatches zijn er gemaakt, maar ik ben er blij mee.
DD heeft een job gevonden, ze is een tijdje thuisblijfmama geweest. Helaas is het inkomen van haar ventje niet groot genoeg om drie kids op behoorlijke wijze groot te brengen (behalve dan op alles moeten beknibbelen). Dus heeft ze nu een job aangenomen in de voor- en naschoolse opvang. Een job die ze al 10 jaar gedaan heeft op een andere locatie, altijd met hart en ziel. Ze is blij dat ze nu weer aan de slag kan in dezelfde sector, kinderen liggen haar nauw aan het hart. Het geeft ook de mogelijkheden om haar kinderen mee te nemen naar het werk.
Er zullen een paar praktische dingen moeten geregeld worden, eventueel eens een paar uurtjes opvangen, vooral de kleinste van 5, die nogal wat slaap nodig heeft en dan liever wat bij mij thuis rustig bezig gehouden wordt in plaats van druk bezig zijn op de opvang. Maar dat zal allemaal wel meevallen. En ik zie mijn oogappels wat meer, moet niet altijd alleen aan tafel, heb weer meer inzicht in hun leven, het is dus gewoonweg een win-win situatie.
Mijn hernia blijft braaf, natuurlijk ben ik ook heel voorzichtig in bewegingen en trek en sleurwerk. Als de ontstekingsremmers nu werken, kan ik weer volop lapjes bewerken en ben ik weer helemaal blij.